Büyük Savaş

Bu dünyada en çok kendimle çekiştim. En büyük savaşları kendimle verdim. Kendimi adam etmeye çalıştım, çok yıprandım. Yol yıprattı, yoldaş yıprattı. Çok yere çakıldım. Her seferinde kendim kalktım. Tutunacak bir dalım yoktu, bende yalnızlığı öğrendim. Hep en sesli ben güldüm, ama en derin ağlayandım. Bazılarını çok sevdim, yürekten, onlar önemsemediler. Kırıldım.. O sevgim boşlukta yuvarlandı, kimse dönüp bakmadı. Hep yalnız ağladım ben sildim elimle göz yaşlarımı.. Beni de çok kırdılar, geceler boyu ağlattılar ama ben bunları unuttum. Hep unuttum, sineye çektim. Lakin her hatamda en kırıcı ben oldum. Özrüm kabul edilmedi. Oysa beni de yıkmıştınız ama bir kere o enkaza bakmak aklınıza gelmemişti. Şehrin insanı.. Şehrin insanı... kaypak zevklerin, zarif ihanetlerin insanı..
Susuyorum, kalem konuşuyor..
Ve kağıda bir damla gözyaşı..