EY GÖNÜL TEFEKKÜR EYLE

Ezan sesi gökyüzünde yankılandı yüreğime durdu. 

Uzun bir ses, ve sessizlik. Etrafta sabahın habercisi kuşlar kanat çırpıyor. Belki horozlarda ötüyordur ötelerde.. semada yankılanan ezan, ne muazzam şey, ne sukünete erdiren ses öyle. Beni duyabilen kainat  haykırdığım bulutlar önümde geziyorlar.. kuranın içime verdiği huzuru tahayyül ediyorum. 

Uçsuz bucaksız kainatta beni ayakta tutan şeyi düşünüyorum. Allah’ım sana inanmayan kafirdir, diyorum. 

Ne çok nimetlerle donatılmışız. Yerden göğe zerreden kürreye ne sanatları var Rabbimin. Geçen bi sohbette hoca dedi ki çileğin önünüze kadar ezilmeden gelmesini hiç düşündünüz mü? Hakikaten düşünmemişim. küçük bir çilek kilometrelerce uzaklıktan benim soframa tertemiz şekilde geliyorsa bu Rabbimin ihsanı değildir de nedir?

Her bir kötülüğü düşünen aklımız, Allah’ın nimetlerini tefekküre gelince sendeliyor. İnsan hep böyle değil mi zaten.. 

iki  dakika tesbih çekeyim dersin uykun gelir. Kuran okuyayım dersin telefona bildirim gelir. Hep buluruz bir yerlerden bahaneler. 

Bu dünyada bahanelerimiz geçerli olur bi şekide ama ahirette hiçbir bahene geçerli olamayacak. 

Allah’ım beni sana yakın eyle. Senin dostlarına yakın eyle. Canımı şu bozulmuş dünyadan imanla al. 

Şükürden aciz bir kulun..

Sana inanmasaydım ne yapardım ben..

Ey gönül tefekkür eyle
Esrar-ı Hakk’ı fehmeyle
Ol beyt-i kalbe ver cila
Her nefes zikrullah eyle
Kalb ile fikrullah eyle

Zikrullah nefsin öldürür
Hem seni sana bildirir
İrfanla seni doldurur
Her nefes zikrullah eyle
Kalb ile fikrullah eyle